Porodica, prijatelji, kolege i poštovaoci okupili su se kako bi joj odali počast i u tišini se oprostili od umetnice koja je godinama svojim talentom i predanošću obogaćivala srpsko pozorište.
Glumica Narodnog pozorišta, Anđelka Milivojević Tadić, preminula je u 61. godini života, a danas je na Novom groblju u Beogradu održana njena sahrana.
Porodica, prijatelji, kolege i poštovaoci došli su da joj odaju poslednju počast i oproste se od umetnice koja je decenijama obogaćivala domaću pozorišnu scenu.
Među prvima koji su stigli na sahranu bio je glumac Milan Mihailović, a ubrzo su se pojavili i glumica Milica Milša sa suprugom, scenaristom Žarkom Jokanovićem, i sinom Antonijem, kao i koleginica Nela Mihajlović.
Brojni prijatelji i kolege uputili su reči utehe i saučešće Anđelkinom suprugu, glumcu Ljubivoju Tadiću, koji je primao izraze podrške u ovim teškim trenucima.
Počast su joj odali i pevač i glumac Đorđe David, zatim glumac Miloš Vlalukin, kao i nekadašnji upravnik Narodnog pozorišta Radoslav Zelenović. Saučešće porodici izjavila je i poznata glumica Suzana Petričević.
Opelo je služeno u Hramu Svetog Nikole, koji se nalazi u sklopu Novog groblja, u prisustvu porodice, prijatelja i kolega, koji su u tišini i dostojanstvu ispratili Anđelku na večni počinak.
Anđelka Milivojević Tadić ostaće upamćena po svom izuzetnom glumačkom talentu, posvećenosti sceni i toplini koju je unosila u svaku ulogu, kao i u srca onih koji su je poznavali.
Odana pozorištu
Anđelka Milivojević Tadić rođena je u Valjevu, gradu u kojem je napravila svoje prve umetničke korake i započela put ka sceni koja će postati njen životni poziv. Njena posvećenost glumi i duboko razumevanje teatarske umetnosti doveli su je do Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu, gde je diplomirala glumu u klasi profesora Predraga Bajčetića, jednog od najznačajnijih pedagoga savremenog srpskog glumišta.
Već početkom devedesetih godina pokazala je izuzetnu darovitost i izražajnost. Poseban trenutak u njenoj karijeri desio se 1990. godine, kada je tumačila ulogu u Eshilovoj Orestiji, u režiji Mire Erceg. Ta predstava nije bila samo umetnički uspeh, već i simbolično otvaranje obnovljenog Narodnog pozorišta u Beogradu, a Anđelkina uloga ostala je zapamćena kao jedno od svetlih mesta tog velikog povratka scene svom domu.
Članica ansambla Narodnog pozorišta postala je 1995. godine i tu je ostala do kraja karijere, ostavivši neizbrisiv trag kroz brojne značajne i slojevite uloge. Publika i kritika posebno su upamtili njeno ostvarenje u ulozi Silvije u predstavi Daktilografi autora Šizgala, za koju je nagrađena na Susretima vojvođanskih pozorišta — priznanje koje je potvrdilo njenu snagu, dubinu i posvećenost umetnosti.
Izvor: Blic